Implanty zębów – rodzaje i powikłania – jak sobie z nimi radzić?

Implanty zębowe są obecnie jedną z najlepszych i najskuteczniejszych metod na uzupełnienie braków w jamie ustnej. Osoby zmagające się z bezzębiem mogą dzięki nim odzyskać piękny uśmiech oraz komfort mówienia, żucia i jedzenia. Postęp technologiczny sprawił, że dzisiaj dostępnych jest wiele rodzajów implantów. Poznaj warianty implantów stomatologicznych i dowiedz się, jakie powikłania mogą towarzyszyć ich stosowaniu.

Jakie są rodzaje implantów zębowych?

Zanim przejdziemy do opisu rodzajów implantów, warto najpierw odpowiedzieć sobie na pytanie, czym są. Implanty zębowe mają postać śruby umieszczanej w kości szczęki. Od 4 do 6 miesięcy odbywa się proces osteointegracji, którego celem jest trwałe połączenie implantu z kością. Implant bardzo dobrze imituje naturalny korzeń zęba – jest samodzielny, stabilny i nie ingeruje w sąsiadujące zęby. Po 4–6 miesiącach od wszczepienia implantu, zakładana jest na niego korona lub most.

Obecnie implanty można podzielić pod względem: materiału wykonania, kształtu, fazowości i czasu użytkowania. Kiedyś istniał jeszcze podział uwzględniający ich lokalizację. Wyróżniano:

implanty środkostne – wszczepiane bezpośrednio w kość,
implanty podokostnowe – umieszczane na szczęce i przykryte tkanką dziąsła.

Materiał

Najpopularniejsze są zdecydowanie implanty tytanowe. Materiał jest trwały i znakomicie współgra z tkanką kostną. Jest przez nią dobrze tolerowany, dzięki czemu proces osteointegracji zachodzi bardzo sprawnie. Implanty tytanowe są stosowane od 1965 r. Pierwszy raz wykorzystał je w Szwecji profesor Per-Ingvar Brånemark.

Mniej popularne implanty są wykonane z tlenku cyrkonu. Co ciekawe, materiał ten jest szeroko stosowany w ortopedii. Używa się go, m.in. do produkcji endoprotez. Kolor implantów ceramicznych jest zbliżony do naturalnej barwy kości. Dodatkowo wykazują one wysoki poziom odporności na ścieranie i korozję. Implanty ceramiczne, tak samo jak tytanowe, bardzo dobrze łączą się z tkanką kostną. Mogą być używane przez każdego pacjenta, ponieważ nie uczulają.

Kształt i rozmiar

Implanty można podzielić na modele w postaci: śruby, spirali i cylindra. Jeśli chodzi o wielkość, najczęściej stosowane są implanty w rozmiarze 3,5–4,2 mm. Dostępne są również inne średnice implantów. Wielkość implantu dopasowywana jest do miejsca jego wszczepienia, a także warunków anatomicznych i kostnych pacjenta.

Czas mocowania uzupełnienia protetycznego (fazowość)

Wyróżnia się implanty jednofazowe, na które, zaraz po umieszczeniu w kości, nakłada się uzupełnienia protetyczne. Nie można jednak używać ich u każdego pacjenta, ponieważ wymagają doskonałego stanu jamy ustnej. Znacznie częściej stosowaną alternatywą są implanty dwufazowe. W ich przypadku most lub korona są mocowane dopiero po kilku miesiącach – po czasie, aż wkręcony implant będzie całkowicie wygojony.

Okres użytkowania

Biorąc pod uwagę czas użytkowania implantów, dzieli się je na: czasowe, czyli takie, które są używane zazwyczaj podczas leczenia ortodontycznego oraz stałe. Te drugie są podstawą mostów, koron czy protez, czyli uzupełnień ruchomych.

Implanty zębów a powikłania

Po każdym zabiegu stomatologicznym lub medycznym mogą pojawić się powikłania. Najczęściej po wszczepieniu implantów mamy do czynienia z takimi objawami jak: obrzęk, ból, opuchlizna, zasinienie, drętwienie – ogólny dyskomfort. Trzeba jednak zauważyć, że jest to naturalna reakcja, w końcu w kości pojawiło się ciało obce i organizm musi przyzwyczaić się do nowego stanu. Dlatego też pacjentom tuż po zabiegu wszczepienia implantów przepisywane są leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, dzięki którym mogą normalnie funkcjonować. Czasami zdarza się, że wymienione objawy nie ustępują, a dodatkowo pojawia się osłabienie, ból gardła, gorączka, a także powiększenie węzłów chłonnych. W takiej sytuacji należy udać się do stomatologa, by ten skontrolował implant.

Problemy z implantami – poluzowana śruba, odrzucony implant

Zazwyczaj implanty są dobrze tolerowane przez pacjentów i rzadko kiedy zdarzają się poważniejsze powikłania. Nie oznacza to jednak, że w ogóle do nich nie dochodzi. Zanim dana osoba podda się zabiegowi, jest informowana przez stomatologa o prawdopodobieństwie wystąpienia następujących komplikacji.

Pierwszym z nich i najczęstszym jest poluzowanie lub odkręcenie się śruby w łączniku. Nie jest to jednak okoliczność, która decyduje o niepowodzeniu całego leczenia. Wystarczy zgłosić się do stomatologa, a ten dokręci śrubę lub założy nową.

Druga sytuacja dotyczy odrzucenia implantu, które jest spowodowane przez niepołączenie się śruby z kością. Do takich powikłań dochodzi u niespełna 1–2% pacjentów. Lekarz może kontrolować proces osteointegracji za pomocą badania RTG. Jeśli dojdzie do takiej komplikacji, stomatolog decyduje się na usunięcie implantu i zastąpienie go (po kilkutygodniowej przerwie) nowym.

Jak rozpoznać, że doszło do odrzucenia implantu zębowego? Pacjenci odczuwają najpierw utrzymujący się, nawracający ból, który nie ustępuje pomimo stosowania leków. Później pojawia się krwawienie i wydzielina ropna.

Implanty zębowe – jakie problemy mogą wywoływać?

Warto wspomnieć o jeszcze kilku komplikacjach, które mogą być spowodowane przez wszczepienie implantów zębowych.

uszkodzenie sąsiadujących zębów – nawet specjalista z długoletnim doświadczeniem może przypadkowo uszkodzić zęby znajdujące się obok implantu. Nacisk narzędzi, wibracje i ciepło to czynniki, które są tego powodem. Skutki uszkodzenia są różne, m.in.: nadwrażliwość czy konieczność wykonania leczenia kanałowego.

Jak sobie radzić z powikłaniami po wszczepieniu implantu zębowego?

Jeśli zauważysz, że z nowo wszczepionym implantem dzieje się coś nie tak: odczuwasz dyskomfort, ból, masz gorączkę lub pojawia się krwawienie albo wydzielina ropna, to znak, że potrzebujesz pomocy. Stomatolog na pewno przed zabiegiem opowiedział Ci o potencjalnych komplikacjach, dlatego warto mieć na uwadze, że mogą się przydarzyć również Tobie. Pamiętaj, że powikłania mogą pojawić się samoistnie, nie muszą wynikać z błędu lekarza.

Po zauważeniu niepokojących objawów, nie zwlekaj! Nie czekaj, aż ustąpią same, ponieważ mogą spowodować pogłębienie się urazów. Jak sobie poradzić z powikłaniami? Przede wszystkim – nie panikuj! Umów jak najszybciej wizytę u dentysty i opowiedz mu o swoich objawach. Specjalista może zalecić antybiotyki, skierować Cię na leczenie chirurgiczne albo podjąć się usunięcia implantu. Wybór rozwiązania jest uzależniony od stopnia komplikacji.

Co zrobić, by nie doszło do powikłań?

Jeśli chcesz zminimalizować ryzyko pojawienia się powikłań, przede wszystkim wybierz dobrą klinikę i specjalistę, który cieszy się znakomitymi opiniami. Po drugie, zreferuj lekarzowi dokładnie swój stan zdrowia – mowa tutaj nie tylko o jamie ustnej, ale całym organizmie. Niektóre choroby, takie jak aktywny nowotwór czy nieustabilizowana cukrzyca dyskwalifikują pacjenta z możliwości wszczepienia implantu.

Po trzecie, jeśli zostaniesz dopuszczony do zabiegu i ten się odbędzie, przestrzegaj wszystkich zaleceń lekarza. Zalecenia pozabiegowe są bardzo istotne! Nie stosuj używek, nie chodź na solarium, ani na saunę, nie przemęczaj się, ani nie ingeruj w implanty.

Dbałość o higieny jamy ustnej to podstawa!

Implant, choć nie jest naturalnym zębem, również wymaga pielęgnacji. Po zabiegu wszczepienia, musisz zadbać o nienaganną higienę jamy ustnej. Minimalizując ilość bakterii, zmniejszasz prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań i chorób dziąseł. Pamiętaj o regularnym myciu zębów (rano i wieczorem), a także czyszczeniu przestrzeni międzyzębowych. Do tego celu idealnie sprawdza się nitka dentystyczna. Warto również przynajmniej raz w roku udać się do stomatologa lub higienistki stomatologicznej na higienizację, obejmującą: skaling, piaskowanie oraz fluoryzację zębów.

Po wszczepieniu implantów jesteś zobowiązany do regularnego odwiedzania stomatologa. To niezwykle istotne, by specjalista czuwał nad Twoim uzębieniem – naturalnym i sztucznym – na każdym etapie leczenia braków zębowych. Odwiedzaj swojego dentystę systematycznie zarówno po wszczepieniu implantów, jak i umocowaniu koron bądź mostu. Dzięki temu ryzyko powikłań będzie dużo mniejsze.